Araf suresi 179. ayette, “Yemin olsun ki, biz cinlerden ve insanlardan bir çok kimseyi cehenneme uyumlu yaratmışızdır. Şu sebeple ki, onların kalpleri var fakat bununla gerçeği anlamazlar, gözleri var onunla görmezler, kulakları var onunla işitmezler. Hasılı bunlar hayvanlar gibidir, hatta onlardan daha şaşkındırlar” İnsanın hakikati görebilmesindeki, en büyük engel kibridir. Nefs ya da ego insana kendini mükemmel zannettirir. Hata kabul etmez, hep kendini haklı görür, her olayda dönüp kendine bakmak, hatalı olabileceğini kabul etmek yerine, hep karşısındakini suçlar. Böylelikle kendini rahatlatır, huzur bulduğunu sanır. Bulduğunu sandığı huzur, geçici bir rahatlamadan öteye geçemez. Oysa anlamak, karşıdaki insanı yargılamadan dinlemekten geçer. Ahlâkın, edebin, saygının olmadığı yerde “din” de olmaz. Kibir duygusu, insanın…