Zordur, Anadolu’da ana olmak… Acının, çilenin, haksızlığın beşiğidir Anadolu… Bölmek, parçalamak ve yönetmektir tek bildikleri… Gün gelir, sağcı solcu diye bölerler, olmadı mı laik-antilaik, o da yetmedi Kürt, Türk diye bölerler. Giden hep gençlerdir, hep fakir çocukları. Zenginlere ya da yönetenlere hiçbir şey olmaz bu ülkede. Onlar acıyı seyrederler sadece. Acının üstüne yorum yaparlar birde. Dinle, milliyetçilikle kandırırlar insanları, zaten halkta kanmak için hazır bekler. Gerçeklerle yüzleşmek acıdır çünkü, acısının üstüne bir de bu acıyı eklemek istemez. Hep korkuyla yaşar Anadolu’da analar… Canıyla, kanıyla besleyip büyüttüğü emek verdiği yavrusunu kaybetmekten korkar. Ölüm ve kibir kol gezer Anadolu’da. Bazen duble yol kazasında, bazen yanlış teşhis ya da ihmalden, ekmek almaya gittiğinde,…